به نقل از «ایسنا»

«دارپا» آرزوی نیکولا تسلا را برآورده می‌کند

تاریخ انتشار: ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۵۹۶۲۳

سازمان پروژه‌های پژوهشی پیشرفته دفاعی ایالات متحده(DARPA) در حال توسعه یک شبکه جهانی انتقال انرژی با پرتو لیزر است تا منبع تغذیه‌ای تقریباً بدون وقفه را برای نیروهای ایالات متحده در سراسر جهان فراهم کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، سازمان پروژه‌های پژوهشی پیشرفته دفاعی ایالات متحده(DARPA) یا به اختصار «دارپا» قصد دارد زیرساخت انتقال انرژی بی‌سیم را برای تامین برق تقریباً بدون وقفه برای پایگاه‌های نظامی ایالات متحده در سراسر جهان ایجاد کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این طرح همانطور که در پایگاه Popular Mechanics گزارش شده، استفاده از فناوری لیزر برای پرتودهی برق در سراسر سیاره است. این فناوری موسوم به «رله انرژی بی‌سیم نوری پایدار»(POWER) که بیش از ۱۰۰ سال پیش رویای مخترع مشهور، نیکولا تسلا بوده، در صورت موفقیت، وابستگی ارتش ایالات متحده را به سوخت‌های مایع و خطوط آسیب پذیر برق که ممکن است توسط نیروهای دشمن رهگیری یا در آنها خرابکاری شود، کمتر می‌کند.

سرهنگ پل پرومو کالهون در مصاحبه‌ای اختصاصی با Popular Mechanics توضیح داد: اول از همه، محیط تغییر کرده است و نیاز به روش‌های انتقال انرژی انعطاف‌پذیرتر برای عملیات‌های نظامی بسیار مهم است. نیروهای آمریکایی در سطح جهانی مانند واحدهای عملیات ویژه از پایگاه‌های آمریکا در دریای چین جنوبی گرفته تا صحرای عراق عملیات می‌کنند. از آنجایی که هیچ راه ساده‌ای برای تامین انرژی آنها وجود ندارد، بسیاری از نیروها از رادارها، سلاح‌های مایکروویو ضد هواپیماهای بدون سرنشین، لیزرها یا سایر تجهیزات انرژی برای خود استفاده می‌کنند و هر سالی که می‌گذرد بر شدت این موضوع افزوده می‌شود.

وی افزود: در بخش فناوری، پیشرفت‌های قابل‌توجهی در لیزرهای پرانرژی، سنجش جبهه موج، اپتیک تطبیقی، سکوهای هوایی الکتریکی در ارتفاع بالا، قفل‌های ایمنی و فتوولتائیک‌های با راندمان بالا با باند باریک حاصل شده است و POWER یک برنامه پرتورسانی نوری قدرت است. روش‌های بالقوه دیگری مانند امواج مایکروویو وجود دارد که قصد داریم در برنامه‌های آینده بررسی کنیم.

وی ادامه داد: در POWER، موج منتشر شده یک لیزر است که قابلیت پُرتوانی دوربرد را هنگام ارسال در ارتفاعات بالا فراهم می‌کند. رله‌ها انرژی لیزر را بدون تبدیل هدایت می‌کنند و سپس کاربر نهایی آن انرژی لیزر را با استفاده از فتوولتائیک‌ها به برق تبدیل می‌کند.

یکی دیگر از قطعات مهم پازل، رله‌های قابل اعتماد هستند. دارپا با تکیه بر این پیشرفت‌ها، فرصتی قابل توجه برای ایجاد انقلابی در توزیع انرژی با توسعه رله‌های مؤثر می‌بیند.

کالهون می‌گوید: این رله‌ها به این فناوری‌های موجود اجازه می‌دهند تا به طور مؤثری گردهم آیند و یک شبکه انرژی بی‌سیم چند مسیره و انعطاف‌پذیر را تشکیل دهند.

رله‌ها در قالب پهپادها و ماهواره‌های بادوام در آینده نقش مهمی خواهند داشت. این پهپادها که در ارتفاعات بالا معلق هستند، انرژی لیزر را در فواصل طولانی قبل از تحویل آن به یک پایگاه نظامی ایالات متحده به یکدیگر منتقل می‌کنند. به طور مشابه، ماهواره‌ها نیز همین مأموریت را در فضا انجام خواهند داد.

کالهون اضافه کرد: POWER در حال توسعه سکوهای استراتوسفری با دیافراگم‌های کوچک در فاصله تقریباً ۱۰۰ کیلومتری بین رله‌ها است. با دیافراگم‌های بزرگ‌تر و محیطی مساعدتر مانند فضا، فاصله بین رله‌ها تا ۱۰۰۰ کیلومتر نیز می‌تواند افزایش یابد و نتیجه، یک شبکه توزیع انرژی مقیاس پذیر جهانی خواهد بود.

دارپا مانند تمام پروژه‌های خود، زمانی که قابلیت اجرای پروژه POWER را به صورت نظری به اثبات برساند، آن را برای اجرای واقعی به سایر سازمان‌های دولتی واگذار خواهد کرد. علاوه بر این، کاربردهای روشنی برای POWER در حوزه تجاری مانند تامین انرژی برای جوامع دوردست، امکانات تحقیقاتی و سایر حوزه‌های چالش برانگیز وجود دارد.

ضمن این که انرژی مورد نیاز این سیستم می‌تواند از منابع تجدیدپذیر تامین شود که آن را هم سازگار با محیط زیست می‌کند و هم به طور گسترده در دسترس قرار می‌دهد.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: انتقال بی سیم انرژی نیکولا تسلا دارپا ليزر روز معلم جهاد دانشگاهی بزرگداشت روز استاد جهاد دانشگاهی 1402 معاونت علمي و فناوري رياست جمهوري وزير علوم صندوق حمايت از پژوهشگران دانشگاه تهران روز معلم جهاد دانشگاهی بزرگداشت روز استاد جهاد دانشگاهی 1402 ایالات متحده رله ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۵۹۶۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(تصاویر) M۱۰ Booker؛ جدیدترین زره پوش ارتش ایالات متحده

خودروی رزمی M۱۰ بوکر (M۱۰ Booker) رسماً بخشی از ارتش ایالات متحده شد. بوکر – که از لحاظ ظاهری شبیه یک تانک کوچک است – برای تقویت نیرو‌های پیاده نظام سبک ارتش، چتربازان و واحد‌های کوهستانی طراحی شده است و دارای گلوله‌ای است که هزاران ساچمه تنگستنی را به سمت نیرو‌های زره پوش سبک دشمن پرتاب می‌کند.

به گزارش روزیاتو، M۱۰ بوکر در ۱۸ آوریل ۲۰۲۴ در مراسمی در آبردین پرووینگ گراند، مریلند به خدمت ارتش معرفی شد. خانواده دو سرباز که بوکر به نام آن‌ها نامگذاری شد – سرباز رابرت دی. بوکر و گروهبان استیون اَی. بوکر – هر دو برای تماشای مراسم حضور داشتند. نام این خودرو زرهی Another Episode انتخاب شده که برگرفته از تانک شخصی گروهبان بوکر در عملیات آزادی عراق است.

اولین بوکر‌های M۱۰ به دست بخش اصلی واکنش سریع ارتش، لشکر ۸۲ هوابرد خواهند رسید. خودرو‌های رزمی بوکر جدید لشکر ۸۲ به گردان سوم، هنگ ۷۳ سواره نظام تحویل داده خواهند شد. این گردان احتمالاً به عنوان واحد زرهی سنتی لشکر، گردان ۳، زره ۷۳ تغییر پرچم و نام خواهد داد – که بازتابی از تغییر در مأموریت این واحد از شناسایی به پشتیبانی پیاده نظام است. این واحد زرهی تا همین اواخر، خودرو‌های زرهی سبک LAV-۲۵ را به صورت امانتی از تفنگداران دریایی ایالات متحده به عنوان یک گزینه موقتی تا زمانی که چیزی شبیه به M-۱۰ به میدان بیاید، استفاده می‌کرد. این یگان تا تابستان ۲۰۲۵ گروهی متشکل از ۱۵ تا ۲۰ بوکر را در اختیار خواهد گرفت.

پیش بینی می‌شود که ارتش ایالات متحده تا سال ۲۰۳۵ بیش از ۵۰۴ دستگاه بوکر M۱۰ خریداری کند. از این خودرو‌ها برای ایجاد گردان‌های زرهی در لشکر‌ها و تیپ‌های پیاده نظام سبک استفاده می‌شود که در غیر این صورت هیچ وسیله نقلیه زرهی ندارند.

M۱۰ بوکر بخشی از روند رو به رشد ارتش ایالات متحده در نامگذاری خودرو‌های زرهی نه به نام ژنرال‌ها – مانند تانک M۴ Sherman یا خودروی رزمی M۲ Bradley – بلکه به نام درجه داران است. M۱۰ از سنت نامگذاری خودروی دفاع هوایی M۲۴۷ Sergeant York متعلق به دهه ۱۹۸۰ (که در طول توسعه لغو شد) و خودروی رزمی پیاده نظام M۱۱۲۶ Stryker که در حال حاضر در حال خدمت است پیروی می‌کند.

بوکر به نام دو درجه دار ارتش که در جنگ عراق جان باختند نامگذاری شده است. اولین نفر سرباز رابرت دی. بوکر یکی از اعضای هنگ ۱۳۳ پیاده نظام، لشکر ۳۴ پیاده نظام بود. با توجه به متن اهدای مدال افتخار بوکر، در آفریقای شمالی در ۹ آوریل ۱۹۴۳، او با تانک خود پیشروی کرده و با مسلسل سبکش به دو ایستگاه مسلسل دشمن، علیرغم آتش سنگین آن ها، شلیک کرد. بوکر یکی از این موقعیت‌ها را نابود کرد، قبل از اینکه دو بار زخمی شود – که زخم دوم جان او را گرفت. بوکر سپس گروه خود را هدایت کرده و قبل از اینکه بر اثر جراحات جان خود را از دست بدهد، آتش آن‌ها را هدایت کرد.

شصت سال بعد، گروهبان استیون بوکر – عضو یگان زرهی ۱- ۶۴، تیم رزمی تیپ ۲، لشکر ۳ پیاده نظام – در طول عملیات آزادی عراق، صلیب خدمات ممتاز را به دست آورد. در ۵ آوریل ۲۰۰۳، گروهبان بوکر در حین پیشروی به سمت فرودگاه بین المللی بغداد، در حالی که در معرض آتش دشمن قرار داشت، هدایت نیرو‌های خود را بر عهده داشته و نیرو‌های عراقی را هدف قرار می‌داد. او به خاطر نابود کردن یک زره پوش دشمن مورد تحسین قرار گرفت. بوکر در حین این پیشروی هشت کیلومتری به شدت مجروح شد و در ادامه جان سپرد.

توپ تهاجمی

M۱۰ بوکر شبیه یک تانک است، با طرح معمولی تانک که از یک شاسی زرهی، برجک زرهی با توپ اصلی و یک سیستم حرکتی شنی دار تشکیل شده است. علیرغم شباهت به تانک، ارتش ایالات متحده قویاً معتقد است که M۱۰ یک تانک نیست و از آن به عنوان وسیله نقلیه رزمی بوکر یا BCV یاد می‌کند.

M۱۰ با وزن تقریبی ۳۸ تا ۴۲ تن به طور قابل توجهی سبک‌تر از تانک اصلی جنگی ۷۳ تنی M۱A۲ SEPv۳ است. به طور سنتی، خودرویی مانند M۱۰ یک تانک سبک در نظر گرفته می‌شود. تانک‌های سبک عموماً برای شناسایی، نظارت و کاوش در مواضع دشمن استفاده می‌شوند. با این حال، میدان نبرد مدرن چنان مملو از تهدیدات است – از پهپاد‌های پرسه زن گرفته تا موشک‌های ضد تانک و سلاح‌های ضد تانک دوش پرتاب- که مفهوم تانک سبک منسوخ شده است.

در عوض، M۱۰ بیشتر شبیه مفهوم توپ تهاجمی است که توسط ارتش آلمان در جنگ جهانی دوم پیشگام بود. توپ‌های تهاجمی وسایل نقلیه زرهی هستند که قدرت شلیک توپ اصلی خود را در اختیار پیاده نظام قرار می‌دهند تا از آن‌ها در حمله و دفاع پشتیبانی کنند و از تحرک خود برای هجوم از یک نقطه به نقطه دیگر استفاده می‌نمایند. در یک حمله، BCV از توپ اصلی ۱۰۵ میلی‌متری خود برای نابود کردن پناهگاه‌های دشمن، ایستگاه‌های مسلسل، استحکامات و سایر دفاع‌هایی که می‌توانند جلوی پیشروی پیاده‌نظام را بگیرند، استفاده می‌کند. در نقش تدافعی، بوکر‌ها از تحرک خود برای پاسخ سریع به هجوم دشمن استفاده کرده و خود را در امتداد محور پیشروی قرار می‌دهد.

توپ اصلی M۳۵ خودرو زرهی M۱۰ بوکر احتمالاً از همان مهمات ۱۰۵ میلی متری M۶۰A۳ Patton منسوخ شده، مدل‌های اولیه M۱ Abrams و M۱۱۲۸ Mobile Gun System استفاده می‌کند. این موضوع به آن توانایی شلیک یکی از مرگبارترین گلوله‌های ضد تانک موجود در ارتش ایالات متحده را می‌دهد – گلوله موسوم به Armored Piercing, Fin Stabilized, Discarding Sabot Tracer. گلوله M۹۰۰ با قابلیت نفوذ در زره و بالچه دار، یک پرتابه بزرگ و دارت مانند با کلاهک ساخته شده از اورانیوم ضعیف شده است که از یک توپ ۱۰۵ میلی متری شلیک می‌شود. این گلوله احتمالاً قادر است به زره تانک‌های فعلی روسیه و سایر خودرو‌های زرهی این کشور نفوذ کند.

گلوله دیگر، M۱۰۴۰، یک گلوله ۱۰۵ میلی متری بدون نوک است که با بیش از ۲،۰۰۰ ساچمه تنگستن پر شده است. پوکه گلوله M۱۰۴۰ برای ناتوان کردن یا کشتن نیمی از یک جوخه پیاده نظام ۱۰ نفره دشمن در برد‌های ۱۰۰ تا ۳۰۰ متری طراحی شده است. ارتش این اثر را «مانند یک گلوله ساچمه‌ای» توصیف می‌کند. M۱۰۴۰ در حال تولید نیست، اما احتمالاً موجودی لازم از آن برای استفاده در زمان جنگ وجود دارد. گلوله‌های کنیستری به دلیل فرسودگی زیادی زیادی که در لوله توپ ایجاد می‌کنند، به ندرت استفاده می‌شوند.

M۱۰ بوکر خودروی زرهی خود پیاده نظام خواهد بود که برای پشتیبانی از پیاده نظام سبک در حمله و دفاع طراحی شده است. نیرو‌های زمینی همچنان نقطه قوت سنتی پیاده نظام را حفظ می‌کنند، اما با یک خودرو زرهی با تحرک بالا و قدرت ضربه شدید تقویت می‌شوند. اولین دسته متشکل از ۱۵ تا ۲۰ زره پوش بوکر تا سال ۲۰۲۵ در یگان هوابرد ۸۲اُم عملیاتی خواهند شد.